Klopt. Octrooiaanvragen zijn routinematig anders dan de daadwerkelijke implementatie. Je kunt de patent-app niet gebruiken als bewijs van hoe MQA werkt. U moet het reverse-engineeren en het ons voorstellen of de gegevens van het bedrijf krijgen.

Met betrekking tot de filterrespons van Mytek zegt hij dit:

“Let op de vervorming die wordt geïntroduceerd door de 0dBFS-toon van 20 kHz in de vorm van meerdere vervormingspieken met het MQA-filter. Dit zijn duidelijk artefacten van het reconstructiefilter, waarschijnlijk veroorzaakt door overbelasting van intersample-pieken.”

Dat is op twee fronten fout. We weten uit mijn recensie van Mytek DAC dat het op alles met 0 dBF’s kan worden geclipt. Dus je kunt daar niets afgaan als het gaat om MQA.

Ten tweede is er geen muziek met inhoud van 0 dBFS bij 20 kHz. Je kunt het formaat niet evalueren met behulp van kunstmatige signalen die geen echte muziek zijn, vooral in het geval van perceptuele coders zoals MQA.

“Helaas weet ik niet of MQA Ltd. “dapper” genoeg is geweest om A/B-vergelijkingen aan een breed publiek te demonstreren, afgezien van wat lijkt te zijn beperkte, meestal gesloten luistersessies.”

Ik vroeg het bij een van de audioshows en MQA/Meridian-mensen speelden precies zo’n demo. Is Archimago naar een audioshow geweest en gevraagd? Of gaat hij online op folklore?

In februari 2017 was Linn brutaal genoeg om te posten dat ze MQA zagen als niets meer dan een poging tot een “supply chain-monopolie”. Met als resultaat een ‘belasting’ op hardware, software en de media, die uiteindelijk natuurlijk aan de consument wordt doorberekend. Mocht deze ‘filosofie’ breed worden geaccepteerd en het bedrijfsmodel met succes worden geïmplementeerd, dan zou dit ongetwijfeld goed zijn voor de financiële overzichten van MQA Ltd.​

Als Meridian-concurrenten zouden Linn-mensen natuurlijk in het geweer komen. Dus? Voor MP3 en AAC waren vroeger licentiekosten vereist om te kunnen spelen. Waar waren de rellen daarover? Als er waarde wordt geboden, adopteren en betalen mensen.

En het is niet alsof er enige dreiging is dat MQA onze duidelijke formaten vervangt. Anders zeggen is angstzaaierij. Hij kan niet tegelijkertijd zeggen dat dit een oplossing is op zoek naar een probleem zoals hij in het begin zegt en klagen dat het zo succesvol kan worden dat het dodelijk kan zijn in de duidelijke formaten. Het is het een of het ander.

Als we de punten met elkaar verbinden, zien we dat Spencer Chrislu (MQA Director of Content Services) in augustus 2016 erkende: “Als een studio zijn archief op 24-bit/192 kHz doet en vervolgens datzelfde bestand gebruikt als iets om te verkopen op een hi-rez-site , dat is in feite het weggeven van de kroonjuwelen waarop hun hele bedrijf is gebaseerd” (22). Wat dit in feite inhoudt, is dat MQA een manier is om de release van een “studiomaster” met volledige resolutie uit te stellen. Een kans om muziekliefhebbers een versie te verkopen die niet per definitie de volledige waarde van genoemde “juwelen” mag hebben. En zo gaat het, gepercipieerde kansen om dezelfde muziek opnieuw te verkopen omdat de kostbare, geweldig klinkende kroonjuwelen veilig zijn in die verborgen muziekkluisjes…​

Dat is een pitch van MQA. Het maakt het niet waar. Labels bieden nu al jaren de duidelijke “kroonjuwelen” high-res inhoud aan. Waarom? Omdat ze meer royalty’s voor hen krijgen. Ze worden niet gepusht door Apple, Amazon en Spotify om ze tegen spotgoedkope prijzen aan te bieden. Ik zie geen enkel etiket kopen om MQA te adopteren om hier de geest weer in de fles te stoppen. Ze zullen MQA aanbieden en daar ook extra voor vragen als een extra formaat als er vraag is.

“We moeten dan eindelijk de kwestie van Digital Rights Management (DRM) bespreken. Ik weet het, MQA verhindert niet dat iemand het FLAC-gecomprimeerde bestand kopieert. Ik erken dat MQA niet naar huis belt om de toegang te bevestigen om af te spelen Maar laten we eens nadenken over de definitie van DRM in brede zin zoals gedefinieerd in het Oxford-woordenboek (goed genoeg definitie zoals elke)”​

Dit is een stelletje paardenhockey. DRM staat voor Digital Rights Management. Zoiets bestaat niet in MQA. Ik kan elk MQA-bestand downloaden en aan een miljoen mensen geven en ze kunnen het allemaal spelen zonder ervoor te betalen. Ik kan er een back-up van maken op zoveel exemplaren als ik wil. En kan het op zoveel computers of spelers zetten als ik wil. Dus geen van de dingen die mensen vrezen over DRM bestaat hier.

Wat MQA doet, is hardware-authenticatie als een manier om geld te verdienen. Anders zouden Chinezen het spul kopiëren en nooit betalen. Dit is geen DRM. Dit is authenticatie.

Elke nieuwe SD-kaart die u koopt, heeft op dezelfde manier authenticatielogica. Ze voegden het toe nadat Chinese bedrijven de SD-kaartcontroller hadden gekloond en geen royalty’s betaalden aan de SD-kaartvereniging. Wie van jullie zal stoppen met het kopen van SD-kaarten nu je weet dat hij dit soort “DRM” heeft?

Elke Blu-ray-speler heeft DRM en veel slechtere authenticatie. Netflix-streaming heeft authenticatie. Dat geldt ook voor Amazon, spotify, enz.

“Het concept van ingebedde toetsen en voorzieningen voor variabele audiokwaliteit is niet vreemd aan Meridian’s manier van denken gezien hun patent in 2014 (26) gericht op het bieden van “voorwaardelijke toegang tot een verliesvrije presentatie” en “controle over het niveau van degradatie van de signaal”. Hoewel de in het octrooi beschreven mechanismen momenteel niet in MQA zijn geïmplementeerd, is er niets dat zegt dat ze niet kunnen worden gebouwd binnen de infrastructuur die wordt gecreëerd. Bedenk dat als MQA op termijn succesvol zou zijn, er meer controle zou zijn over geautoriseerde afspeelsoftware en apparaat firmware in de productlijnen van verschillende fabrikanten. Aangezien dit allemaal herprogrammeerbare software-algoritmen zijn, kunnen momenteel afwezige “functies” worden opgenomen.”

Stelletje ongegronde speculaties. Wat als Apple op een dag uw burger servicenummer nodig heeft voordat u uw iPhone kunt gebruiken? Dat kunnen ze toch? Maar zullen ze? Natuurlijk niet. Iedereen weet dat met DRM beveiligde muziek is geprobeerd en is verwijderd. Het is zo eenvoudig om de stream vast te leggen en online te zetten dat het beschermen van muziek nu een verloren zaak is. De muziekindustrie is er simpelweg niet meer op gefocust. Het bovenstaande is gewoon FUD en hoort niet thuis in een objectieve discussie over een technologie.

“Ten slotte, stel dat MQA een periode van relatief succes heeft en men koopt een bibliotheek met gecodeerde albums. Wat gebeurt er als MQA om de een of andere reden failliet gaat?”

Als absoluut bewijs dat er hier geen DRM is, zal uw inhoud voor altijd blijven spelen als ze failliet gaan. En op een onbeperkt aantal apparaten. Het basisbandformaat speelt hoe dan ook zoals het is op elk apparaat met of zonder MQA, dus je zult nooit zonder je muziek zijn. Natuurlijk kun je geen nieuwe hardware kopen die het decodeert zoals we hebben met HDCD, DVD-A en tot op zekere hoogte SACD. En dan?

“Onthoud uiteindelijk dat de muziekindustrie het bij het verkeerde eind kan hebben, dat audiofiele tijdschriften het bij het verkeerde eind kunnen hebben, als individu kan ik het mis hebben (en mijn vrouw zegt dat ik dat vaak ben!). Maar de consument heeft altijd gelijk – en dat is precies waarom “wij “call the shots. Laten we eens kijken hoe dit gaat…”​

Ja, “wij” hebben de touwtjes in handen, maar we kunnen maar beter iets volledig begrijpen voordat we er een sterk standpunt tegen innemen. Ik ben hier niet om MQA te verdedigen. Maar ik kan gewoon niet stil zitten terwijl er hysterie tegen wordt gecreëerd door mensen die beter zouden moeten weten.

Ik zie MQA als een nieuw aanbod met weinig succes. Het heeft geen enkele invloed gehad op mijn leven met betrekking tot mijn consumptie van andere formaten. Juist omdat ze licentiekosten in rekening brengen, betekent dit dat het GEEN wijdverbreid gebruik zal hebben en als zodanig kan en zal het de huidige aanbiedingen van hoge resolutie en verliesvrije cd-formaten niet vervangen. Proberen om oorlogvoerende kampen te ontwikkelen op basis van een kleine hoeveelheid technische kennis zal niet neerkomen op een nuttig gebruik van onze tijd.